sábado, 16 de julho de 2011

Phone call

همانطور که گفتم ، شما شیرین ترین صدای من تا به حال شنیده می شود. از آن زمان 29 سال از زندگی من به صدای زیبا ترین. تشکر از دیگران به تنهایی، چرا که این صدا می تواند به من در پس زمینه لمس کند. آیا می توانم شما را قلب من به ضربان سریع تر ، می تواند به من آه. و نه تنها صدای شما. خنده های خود را بیش از حد ، من را به خاطر داشته باشید! شما در داخل سحر و جادو از شما... شما می توانید با من به حرکت در راه بود که مدت ها قبل است. شما به من در بازی، با صدای خود و خنده خود را و حتی اگر شما خاموش!

Vanessa

quinta-feira, 14 de julho de 2011

our virtual meet in fonte de telha beach

like most of weekends and holidays, she decided to go to the beach, this time because it was her mothers birthday, the same beach she took me the picture of glass of orange juice, the same beach she used to go with her friends, I decided to join her, because I couldn't join her in reality I decided to use my imagination and of course use little bit technology. so I opened my GoogleEarth software and I searched Fonte De Telha, the earth rotated and it gone to magnificent place, a long beach with approximate length of 24 kilometer, with white sand and stoning nature, facing to Atlantic Ocean, I have always loved to be in such a place, I like to be beside Ocean with out end, to see infinity in the horizon and no land to disturb the flow of water. I have experience of being beside different seas, from the largest lakes in the world which we call it Caspian seat the big bays, like manila bay, even nice harbors like darling harbor in Sydney, but this one must be different from all of those with different colors as you go farther the Ocean get darker blue, I asked her to give me her exact location and at the same time I was zooming on those places she was telling me, I was exploring the region checking the name of resorts and restaurants, and then Riviera, her favorite beach, while I was exploring Riviera I remembered the pictures she sent me few days a go , trees and environment were same. in fact I was there with her and not there, it was interesting to join her but in virtual way. I could feel the sun and the temperature there although here in Sydney the weather is cold I could feel around me is getting hot.

hope this experience repeat but this time in real way. although I can not say my existance there was not real, because when you feel some thing in fact that's real and it's true!

terça-feira, 12 de julho de 2011

Orange Portugal ?

A laranja

Quando ele me disse que Portugal era chamado de Laranja no país dele, achei curioso.
Talvez Portugal fosse conhecido pelas laranjas do Algarve, sumarentas. O nosso clima árido e quente é propício à criação de laranjeiras nos nossos solos, mas daí a Portugal ser conhecido lá fora por Laranja tão somente, vai um grande passo.
Antes isso, que ser conhecido pelo frango do Churrasco, como é em Inglaterra.
Ou por tantos outros estereotipos como no Brasil.
Então é  laranja!
Facil foi arranjar anologias para a nossa relação. Podem imaginar?
Laranja com sumo doce, que sacia o apetite, que dá vitaminas, que dá energia.
A nossa conversa às vezes dá uma volta tão grande que deixamos de falar de laranjas e passamos a falar de nós...com o sumo. :D
Ele pediu-me para lhe tirar fotos de onde eu fosse com a Laranja ou com o sumo em primeiro plano.  Engraçado este meu Siavash. Parece-me que estou dentro do filme da Amelie PouLin onde os pormenores são levados ao extremo.
Agora é laranjas para todos os lados...e eu já dei por mim a ver sinais na minha casa: O elixir dentifrico tem sabor a laranja (nunca tinha visto) e o gel de banho que uso é de flor de laranjeira!

Dei por mim completamente tomada por laranjas, ensaboada com o cheiro das flores :)
se há coisa que sempre gostei foi do cheiro da flor de laranjeira e agora este é o nosso cheiro.

Laranja.
Nem amarela, nem muito vermelha, está ali a meio termo. Laranja está mesmo em ponto rebuçado.
Está al dente!
Está, como eu nos defino.

segunda-feira, 11 de julho de 2011

Linguagem universal e só nossa.

Pergunto-me porque é que há linguas diferentes.

E tantas.

Se não fosse isso, talvez fosse mais facil fazer-me expressar, e querer que até ele chegasse o que eu lhe quero dizer.
Um telefonema que pode ser a coisa mais simples, para mim é neste momento, o momento mais critico entre nós.
Somos duas criaturas que falam uma lingua que não é nossa, e tudo o que não é meu, eu não sou perita.
O telefonema se torna um momento perigoso, porque ele tem que ser tão paciente comigo, que até eu perco a paciência. Perigoso porque talvez o que eu quisesse dizer, eu não consiga, e o que eu tenho a dizer, vá com simples e cruas palavras. Não as minhas, que são quentes e calorososas.
 Im trying to be more warm dear.... digo-te agora. Mas a lingua que não é minha não ajuda.

A lingua que deviamos falar devia ser esta: dois corpos entrelaçados, um abraço em que dois de tornam num, um beijo intenso e longo.
Esta é a linguagem universal , que eu penso que vai existir quando nos virmos , depois de ficarem coisas por dizer, e mesmo quando já se disse tudo.

A distância pode ser o obstáculo mais temido e sofrido para a nossa linguagem universal, mas existe uma força que se chama desejo, e um sentimento que se manifesta em vontade , que no meu pensamento, faz com que a minha lingua esteja colada à tua...na nossa linguagem comum e universal.

V.

Nosso laranja individuais

você pode me oferecer suco de laranja fantástico,
 e eu posso sentir o gosto na outra parte do mundo.
 Ofereço-lhe meus sentimentos, e você sente que,
  com todos os seus sentidos.
 quão grande somos e quão grande é a nossa diplomacia Orange!

 aplausos para nós e para todos aqueles que não são limitados com bordas
Se era coisa que eu nao pensava , é que eu iria encontrar nesta minha vida e do outro lado do mundo, uma pessoa de cultura, tradições lingua tão diferente, e tão semelhante a mim ao mesmo tempo.

País- Irão
Cidade- Teerão
Ele: lindo, inteligente, com grande sentido de humor.

Entendemo-nos mesmo que o meu inglês seja mau, mesmo que mtas vezes eu seja repetitiva no meu pouco vocabulário. Entendemo-nos nas piadas, e quando brincamos. Esta mistura é mais que uma aperência entre dois desconhecidos que se encontram em lados opostos. Talvez seja a fusão mais bonita entre Portugal e Irão.

E a nossa vontade é comum a ambos, a mesma vontade de conhecer o país e a lingua do outro, o interesse crescente por tudo o que foi a nossa história e as brincadeiras que fazemos em torno disso.

Não sei ao certo se está a nascer uma paixão por esta pessoa tão diferente e tão igual a mim, eu creio que sim...que gosto dele mais do que ele pensa. Que a alma dele é tão cativante e tão sublime que não imagina, o quanto eu quero que se junte à minha.
Dizer o ser nome...mencionar o seu nome, só isso me faz arrepios.Tão mas tão incomum, tão dele.
Dizer-lhe que ele é o meu( nome dele) faz-me pensar que gostaria que as palavras virtuais e assim assim possessivas podiam se tornar realidade: Meu Siavash...my Siavash....
Dizei eu alguma vez na lingua persa? MEU..MEU..MEU.

Ás vezes penso que a minha cultura quente e calorosa faz de mim uma parva e sonhadora romantica buscando nele ...o que se calhar ele não tem. Não sei ainda se ele é romantico, não sei ainda se lhe apetece abracar-me até mais não, e que pensa nisso a toda a hora como eu penso. Será que pensas Siavash? Será que queres mesmo isto? e ser levado por uma tola todos os dias com declarações infindáveis?
Não sei...sei que é mais forte que eu, e antropologia ainda está para explicar tanta atracção e sintonia.

Quando nos conhecemos

A partir de agora...eu em português e ele na sua doce lingua persa, ou na fria lingua inglesa, vamos contar a aventura de como uma aventureira navegadora portuguesa na sua caravela partiu de Lisboa, capital de Portugal e foi descobrir o Guardião do Golfo Pérsico, o mais lindo e destemido deles todos, na Australia!

Será uma história de luta, paixão...e muita mente aberta....